عرفان

ای دل امشب عشق معنا می شود                                                عاشقی رازش هو یدا می شود

هر که خواهد نام  او عاشق  بود                                                    باید او در راه خود صادق   بود

معنی عشق اربحرف است مبهم است                                             ارزش حرف گه کم ازیک درهم است

انکه عاشق شدخدایی می شود                                                   همچو  حر او  نینوایی می شود

عشق رابا پول و زر نتوان  خرید                                                       غیر عاشق راه حق را کس ندید

عاشقان امشب زخود بیگانه اند                                                     مست از نو ش می جانا نه اند

گو به ساقی جشن را بر پا کند                                                      جام ما پر از می  صهبا کند

ما به این جا بهر عشرت نامدیم                                                     ما برای کسب حکمت امدیم

حکمت ما حاکمیت هست و بس                                                   حاکمیت نیست لایق بهر  خس

گر که شد هر خار وخس حاکم ولی                                              حاکم بر حق بود مولا  علی

یا علی ای با حقیقت  اشنا                                                         ای که کرد ی جان براه حق فدا

وا لی مطلق تویی بعد از نبی                                                      جز تو کس لایق نباشد ای علی

کی رود از یادمان روز غدیر                                                         ان شکوه و اقتدار  بی نظیر

شیعیان را تا غدیر اید به یاد                                                       میشود دلهایشان پیوسته شاد

   ای غدیر ماجرعه نوش جام تو                                                   زنده ایم ما هرزمان با نام تو

نام تو تیری به چشم ناکسان                                                     یاد تو پرواز  روح عاشقان

ماهمه مست از می خم گشته ایم                                              در بیابان غدیر گم گشته ایم

گم نگردیدیم از اصل و نسب                                                       گم شدیم از عشق سالار عرب

باز میخواهم زدل غوغا کنم                                                        شمه ای ازظلم دون افشا کنم

خواهم اینک حرف دل عنوان کنم                                                 سینه های عاشقان بریان کنم

باز میخواهم حدیث درد را                                                         سوزش دل ناله های سرد را

همچو یک عاشق ز دل بیرون کنم                                              دیده ها زین غم چو جام خون کنم

از کجا باید حدیث اغاز کرد                                                      نامه این غم چگونه باز کرد

شیعه را تاب شنیدن کی بود                                                   شرح این درد از نوای نی بود

گر چه میلاد ولایت امشب است                                              جشن عشاق امامت امشب است

لیک چون درخاطر ارم مکر دون                                                 سینه ام گردد بسان جام خون

انچه بود حق علی غاصب شدند                                            چند روزی ظاهرا غالب شدند

گر جه مردم در غدیر شاهد بدند                                            عده ای هم زان میان زاهد بدند

لیک روز واقعه چون سر رسید                                              گو ییا  حرف نبی کس نا شنید

مردم اندم جمله کور و کر شدند                                          عده ای نا اعل هم داور شدند

داوری شد چون به نفع خاینین                                            عشق هم رفت از روی زمین

عشق هر عاشق بدل بودش نهان                                      قیمتش جان بود گر می شد عیان

ناخلف والی چنان حرمت شگست                                        تا رسن بر گردن مولا ببست

سوی مسجد بردنداورا اینچنین                                           تا نگوید او دگر حرفی ز دین

دست او بستند میان خانه اش                                         اتش افکندند در کاشانه اش

پشت در بهر دفاع از مرتضی                                             کس نبودش غیر دخت مصطفی

میخ داغ و ضرب پای ان لعین                                            عشق مولا را گرفت او اینچنین

هر کس از عشق علی دم میزند                                      غیر از او هر عشق بر هم میزند

گر جه ما را غم به دل باشد زیاد                                      لیک اینک جملگی شادیم شاد

چون که گاه  جشن ال مصطفاست                                  گاه شکر و راز وهم گاه دعاست

تهنیت باد این سرور جاودان                                           بر شما و مهدی صاحب زمان

احمد ای ریزه خور خوان علی                                          ای تو شرمنده ز احسان علی

عشق مولا را مده از کف دمی                                         تا دم مرگت بگو تو  یا علی