سفارش تبلیغ
صبا ویژن

عباس ............

 تابه شط آمد نمود آن مشک وآب          خواست نوشدجرعه ای زان اب ناب                                                                                 یادش  آمد  از  لب عطشان  یار              زان همه طفلان که بودند بی قرار                                                                                  اب و روی اب و ریخت امد  برون             با همه نیرو سوی دشت  جنون                                                                                    دست او از پیکرش کردند  جدا                مشک ورا داداو به دندان  ازوفا                                                                                     نانجیبی  تیر زد بر  مشک  اب                شد امیدش نا امید قلبش کباب                                                                                    تیروبرچشمان عمودی بر سرش             خون روان شد از   تمام   پیکرش                                                                            ناگهان اندر   میان      همهمه                گوئیا   امد  صدای     فاطمه                                                                                      نک بیا  آغوش  من عباس من                ای گل  پرپر  شده ای یاس من                                                                                    تا که افتاد  او ز اسبش بر زمین             گفت اخا ادرک اخا  ان مه جبین                                                                                    تا حسین امد سر نعشش رسید           گفت برادر از غمت پشتم  خمید                                                                                     خون چشمان برادر پاک  کرد                  زین عزا گویا گریبان چاک  کرد                                                                                     ای برادر شرمسار  اصغرم                    هم خجل  از روی زهرا مادرم   ......                                              


خلیج فارس

نام تو با نام ایران است  عجین                        ای تو پهناور خلیج چون ثمین

پهنه ات پهنای قلب عاشقان                          ان جوانان غیور  سر  زمین

هر چه دشمن خدعه ونیرنگ کند                    ما بیندازیمش اورا درکمین

از ازل پسوند نامت بوده فارس                        بهر ایران بوده ای همچون نگین

صدهزاران گوگل وگوگل صفت                        بهر تغییر تو عاجز در زمین

یک وجب ازخاک ویا یک قطره اب                     نزد ما باشد عزیز و نازنین

ما همه سرسخت وچون کوه استوار               زین صلابت دشمن ماهست غمین

حیرت انگیز است به دنیا عزم ما                   بر چنین عزمی هزاران افرین


غدیر یه

ای دل امشب عشق معنا می شود                                                عاشقی رازش هو یدا می شود

هر که خواهد نام  او عاشق  بود                                                    باید او در راه خود صادق   بود

معنی عشق اربحرف است مبهم است                                             ارزش حرف گه کم ازیک درهم است

انکه عاشق شدخدایی می شود                                                   همچو  حر او  نینوایی می شود

عشق رابا پول و زر نتوان  خرید                                                       غیر عاشق راه حق را کس ندید

عاشقان امشب زخود بیگانه اند                                                     مست از نو ش می جانا نه اند

گو به ساقی جشن را بر پا کند                                                      جام ما پر از می  صهبا کند

ما به این جا بهر عشرت نامدیم                                                     ما برای کسب حکمت امدیم

حکمت ما حاکمیت هست و بس                                                   حاکمیت نیست لایق بهر  خس

گر که شد هر خار وخس حاکم ولی                                              حاکم بر حق بود مولا  علی

یا علی ای با حقیقت  اشنا                                                         ای که کرد ی جان براه حق فدا

وا لی مطلق تویی بعد از نبی                                                      جز تو کس لایق نباشد ای علی

کی رود از یادمان روز غدیر                                                         ان شکوه و اقتدار  بی نظیر

شیعیان را تا غدیر اید به یاد                                                       میشود دلهایشان پیوسته شاد

   ای غدیر ماجرعه نوش جام تو                                                   زنده ایم ما هرزمان با نام تو

نام تو تیری به چشم ناکسان                                                     یاد تو پرواز  روح عاشقان

ماهمه مست از می خم گشته ایم                                              در بیابان غدیر گم گشته ایم

گم نگردیدیم از اصل و نسب                                                       گم شدیم از عشق سالار عرب

باز میخواهم زدل غوغا کنم                                                        شمه ای ازظلم دون افشا کنم

خواهم اینک حرف دل عنوان کنم                                                 سینه های عاشقان بریان کنم

باز میخواهم حدیث درد را                                                         سوزش دل ناله های سرد را

همچو یک عاشق ز دل بیرون کنم                                              دیده ها زین غم چو جام خون کنم

از کجا باید حدیث اغاز کرد                                                      نامه این غم چگونه باز کرد

شیعه را تاب شنیدن کی بود                                                   شرح این درد از نوای نی بود

گر چه میلاد ولایت امشب است                                              جشن عشاق امامت امشب است

لیک چون درخاطر ارم مکر دون                                                 سینه ام گردد بسان جام خون

انچه بود حق علی غاصب شدند                                            چند روزی ظاهرا غالب شدند

گر جه مردم در غدیر شاهد بدند                                            عده ای هم زان میان زاهد بدند

لیک روز واقعه چون سر رسید                                              گو ییا  حرف نبی کس نا شنید

مردم اندم جمله کور و کر شدند                                          عده ای نا اعل هم داور شدند

داوری شد چون به نفع خاینین                                            عشق هم رفت از روی زمین

عشق هر عاشق بدل بودش نهان                                      قیمتش جان بود گر می شد عیان

ناخلف والی چنان حرمت شگست                                        تا رسن بر گردن مولا ببست

سوی مسجد بردنداورا اینچنین                                           تا نگوید او دگر حرفی ز دین

دست او بستند میان خانه اش                                         اتش افکندند در کاشانه اش

پشت در بهر دفاع از مرتضی                                             کس نبودش غیر دخت مصطفی

میخ داغ و ضرب پای ان لعین                                            عشق مولا را گرفت او اینچنین

هر کس از عشق علی دم میزند                                      غیر از او هر عشق بر هم میزند

گر جه ما را غم به دل باشد زیاد                                      لیک اینک جملگی شادیم شاد

چون که گاه  جشن ال مصطفاست                                  گاه شکر و راز وهم گاه دعاست

تهنیت باد این سرور جاودان                                           بر شما و مهدی صاحب زمان

احمد ای ریزه خور خوان علی                                          ای تو شرمنده ز احسان علی

عشق مولا را مده از کف دمی                                         تا دم مرگت بگو تو  یا علی   

       

 


اوضاع شهرما

شهر فرنگه  شهر ما              عجب قشنگه شهر ما

وقتی میری توی خیابون          رنگ و وارنگه شهر ما

بیا  دمی گذر کنیم              توی خیابون نظر کنیم

حال و هوا عوض کنیم          دور از وجود غرض کنیم

چند دقیقه با هم باشیم       جدا زهرچه غم باشیم

نگاه کنیم به دور و  بر           به لطف دختر به پسر

چقدر باهم یخلا شدن        یک کمی ناقلا شدن

کمی دقیقتر ببینم            گل از گلستون بچینم

ادمای جور واجور را          رختای بی رنگ و رو را

مدلهای فرنگی را           لباسهای پلنگی را

کفشهای پوزه قیصری      مانتوی تنگ دلبری

شلوارای پاچه کوتا        زنجیرای طلا به پا

روسری قربونش بشوم    چادر راحیرونش شدوم

که این دویار قدیمی        که جمله بودن صمیمی

چرا زهم جداشدن       مگر باهم دعوا شدن

خلاصه وضع شهرما     چقدری گشته باصفا

لباسهای بدن نما       مرد جون زن نما

نگاه کنی توسرسری    به او بدی تو روسری

فکر مکنی که دختره     ولی نخیر اوپسره

دمی بشین به پیش او    نظاره کن توریش او

هرساعتی یک مدله        فکر مکنه که خوشگله

ازبس ترانه گوش مده      راه که مره ریپ مزنه

ای بود زوضع پسراش      بازهم بگوم زدختراش

ناخناشا چو خنجره        اپن یقه چو پنجره

فاکلاشا رنگ و وارنگ    مثال پوست یک پلنگ

رنگ چشاو رژ  لب       ادم را برده توی  تب

ز بس که زامسقه زدن    جملگی چون هلو شدن

پاشنه کفش تق تقی     جورابهای گل ورقی

مانتوی تا روی باسن      که چهار طرف را چاک دادن

خلاصه وضع شهر ما      یک از هزاره  با صفا


حج اکبر

حج اکبر                                                              

فرداطلوع افتاب الحق تماشایی بود                                                                عالم سراسر گلشن وسرشار زیبایی بود

فردا چوخورشید ازافق باردگر درمیزند                                        برگنبد از روی ادب اهسته اودر میزند

زیرا که شاید خفته است ان کودک زیبا جبین                                  یعنی علی موسی الرضا فخر همه ایران زم

امشب طبیب حاذقی دارالشفا وا میکند                                           هرکس که دارد دردو غم امشب مداوا میکند

موسی بن جعفر کو بود نامش به هر دردی دوا                               امشب تماشا میکند اعجاز فرزندش رضا

امشب خراسان برتر از فردوس ورضوان می شود                          بر زائران کوی او لطف فراوان می شود

امشب شمیم عطر او جان رامصفا میکند                                       رخسار ماهش این جهان چون طور سینا میکند

امشب جهان راجانب این بارگه باشد نظر                                     باشد امید جملگی ازاو نگاهی مختصر

امشب به پشت پنجره فریادو شور دیگر                   فریاد یامولا رضا برپا زهر کوی و دراست

اهو کجا ترسش بود دیگر زصیاد دغا                           تا باشد او راضامنی همچون علی موسی الرضا

جانا ادب از کف مده اینجا مکان دیگر است                         طوف مزارش بهر ما افزون ز حج اکبر است

ما ریزه خوار خوان او شرمنده احسان او                                      مارا نشد شامل مگر الطاف بی پایان او

بنشسته احمد چون گدا خواهد زدرگاهت ر جا                           لطفی نما بر او تویا مولا علی موسی الرضا

 

سید احمد ارادتی